Skraplanie, czyli to co dzieje się pod obudową kotła

Kotły kondensacyjne to najpopularniejsze urządzenia wybierane przez kupujących do ogrzewania budowanych budynków. Jest to korzystny i efektywny sposób na odgrzewanie. Kondensacja w piecu to zwyczajnie skroplenie pary wodnej zawartej w spalinach. Ze spalenia materiałów opałowych wydobywczych, składających się przede wszystkim ze związków węgla i wodoru, uzyskuje się dwutlenek węgla i parę wodną. Woda jest też jednym ze składowych każdego paliwa oraz powietrza atmosferycznego, które dochodzi do palnika kotła. W wyniku tego spaliny z pieców w dużej części złożone są z pary wodnej. Standardowe piece bez możliwości procesu kondensacji nie wykorzystują całej energii skumulowanej w spalanym w nich materiale opałowym. Część, zwana ?ciepło utajone?, ulatuje z parą wodną wraz ze spalinami. By do podgrzewania c.w.u w piecu było zagospodarowane także ciepło utajone, para wodna zawarta w spalinach musi się skondensować, bo w takim procesie jest uwolniona energia cieplna. W okolicznościach, jakie występują w systemie spalinowym pieca kondensacyjnego (skład mieszaniny paliwa, ciśnienie), łatwo ulega ona skropleniu, czyli przechodzi ze stanu gazowego w ciekły. Wystarczające jest, aby spaliny schłodziły się w wymienniku ciepła pieca do temperatury momentu skraplania, jaka dla gazu ziemnego spalanego w najlepiej wyregulowanym palniku wynosi około 57°C. Powstały kondensat, czyli skroplona para wodna, to pozostałość całego cyklu. Jest odprowadzany przez odpływ kondensatu na zewnątrz pieca.